حالا که رفتنی شده ای طبق گفته ات

 باشد

قبول...

لااقل این نکته را بدان:

آهن قراضه ای که چنان گرم گرم گرم

در سینه می تپید،

دلم بود...

نا مهربان..

خداحافظ

 و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

 و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟  

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

 تو که میدانستی با چه اشتیاقی...

خودم را قسمت میکنم

پس چرا ...

زودتر از تکه تکه شدنم...

جوابم

نکردی...

برای

خداحافظی ...خیلی دیر بود...خیلی دیر !!

 فکر میکردم آنقدر از نگاهم بیزار شده ای که

.

.

دور

.

.

دور

.

. 

رفته

.

. 

ای...

. 

. 

اما دور شده بودی تا پا به پا شدنت را نبینم...

.

.

و اشکهای

 .

. 

خداحافظی را !!

 این دیگه بار آخره دارم باهات حرف میزنم خداحافظ نامهربون

میخوام ازت دل بکنم

سخته ولی من میتونم سخته ولی من میتونم  این جمله رو اینقد

میگم تا که فراموشت کنم

 هوای مردن...

بیخ گوش من است...!

همان جایی که روزی...

رد نفس های تو بود....!

 ز کویت رفتم و الماس ِ طاقت بر شکستم برو با یار ِ خود بنشین که من بارِ سفر بستم

که بعد ِ رفتنم جانا هزار افسوس خواهی خورد فلانی یار ِ خوبی بود و من ،قدرش ندانستم

 از من نخواه ببخشمت

هرگز نميبخشم تورو

حتي اگه ببخشمت

خدا نميبخشه تورو

 وقتي دلمو شکستي حس کردم بيشتر دوستت دارم

چون حالا دلم چندين تيکه داشت که هر کدوم جداگونه دوستت داشت

کمی گیجم کمی منگم عجیب است

پریده بی جهت رنگم عجیب است

تو را دیدم همین یک ساعت پیش

برایت باز دلتنگم عجیب است

.
.
.
.

مثل آن مسجد بین راهی تنهایم…

هر کس هم که می آید مسافر است می

شکند …..

.هم نمازش را، هم دلم را …

و می رود